Hoe dichter bij Dordt ........

De aanleiding

Omdat Rita en ik binnenkort gaan verhuizen, moet ik afstand doen van een aantal schilderijen die mijn vader in de jaren 90 gemaakt heeft. Op één daarvan staat de Pieter Boele afgebeeld, een stoomsleepboot uit 1893 die nog steeds in de vaart is. 
Ik vind het zonde om zo'n mooi schilderij te laten verstoffen in een doos of in de kelder en ik dacht dat men er in Dordt (daar ligt de Pieter Boele) misschien wel belangstelling voor zou hebben. Daarom heb ik contact gezocht met de stichting die het schip beheert. Die hadden er wel belangstelling voor, ze wilden het zelfs graag hebben! Omdat ik het schip ook wel eens van dichtbij wilde zien, ben ik het vanmiddag zelf gaan wegbrengen. Niet met de boot, ook al zou ik dat wel gewild hebben, maar gewoon met de auto. 

Handen schudden was er natuurlijk niet bij, maar verder was het welkom zeer hartelijk en ik kreeg ook waar ik stiekem een beetje op gehoopt had: een rondleiding over het schip, dat er i.v.m. de corona-perikelen piekfijn onderhouden, maar wat stilletjes bijligt.
De beheerder vertelde dat dat waarschijnlijk de rest van het seizoen ook zo blijft, want ze kunnen in de machinekamer, maar ook in de stuurhut geen 1,5 meter afstand houden. En passagiers meenemen is al helemaal onmogelijk.
Tijdens de tour door het schip heb ik wat foto's kunnen maken van een èchte machinekamer.

Die past bij ons niet onder de vloer

Oliegestookte stoomketel

Een deel van de krukas

Smeerapparaten

De telegraaf 

Ik heb daar een half uurtje lopen genieten en goed de machinekamergeuren opgesnoven, want zo'n stoomschip hééft voor mij toch wel iets. Het is alleen wel een hele onderneming om zo'n schip te onderhouden, niet alleen technisch, maar ook qua schilderwerk en dergelijke. Dat dat gedaan wordt door een hele ploeg vrijwilligers is wel te zien: de oude dame ligt er tiptop bij.