Marco Hugo was zo vriendelijk om een stuk te schrijven over de aankoop van de Hadassa en de verkoop van de Beagle.
Van Beagle naar Hadassa
Na 6 jaar van klussen, klussen en nog eens klussen en een aantal vakantie periodes kwamen we er toch wel achter dat onze boot Beagle wel erg smal en onstabiel was.
Na een paar honderd kilo gewicht er in te gooien ging het er al snel op lijken dat de Beagle een echte tuimelaar was, neem hierbij de smalle ruimte waren we er toch vrij snel uit dat we een iets bredere boot wilden hebben .
Toen bleek dat de Hadassa te koop was ben ik voorzichtig eens gaan kijken naar de stabiliteit van deze boot, man wat een verschil ik zakte geen halve meter naar beneden bij het opstappen en dan die ruimte geweldig.
We waren helemaal weg van de boot, ondanks het feit dat er weer genoeg werk aan de winkel was maar ach we zitten nog in het ritme van verbouwing van de afgelopen 6 jaar met de Beagle.
Na hulp van diverse leden van de vereniging bij de aankoop van de hadassa waarvoor we iedereen nog voor willen bedanken hebben we besloten om een bod te doen op de Hadassa.
Na enkele weken zijn we er met de verkoper uitgekomen en zijn we de trotse eigenaar geworden van de Hadassa .
Nou het klussen kan weer van voren af aan beginnen.
De Beagle was echter niet verkocht en we hadden beide het idee om aankomende zomer met de beagle op vakantie te gaan zodat we de verbouwing van de Hadassa rustig uit te kunnen voeren .
De onderdelen van de Beagle zouden we na de vakantie inbouwen in de Hadassa en het casco zouden we op laten kopen door een ijzer handelaar.
Tot ik van een aantal leden te horen kreeg van joh zet hem eens op internet en probeer hem te verkopen.
Ik had er zelf een hard hoofd in daar de economische tijden nou niet echt zijn om naar huis te schrijven.
Tijdens mijn werk heb ik toen de computer gepakt en de stoute schoenen aangetrokken.
Op mijn pc had ik nog een aantal vakantie foto s staan met de Beagle er op.
Ik had een advertentie geplaatst op speurders met het idee van dit gaat toch niet werken of er komen stompzinnige biedingen op de Beagle.
Om een lang verhaal kort te maken op de zondag van het hellingen is er een Duitse man met zijn vrouw komen kijken, ze hadden zeer veel interesse in de boot .
Toen de man de boot gezien had was het eerste wat hij zei, we willen de boot hebben, kun jij een koopcontract maken dan betalen we jullie het geld en is de boot verkocht.
In mijn hele leven van 41 jaar heb ik nog nooit zo`n goede koper gehad, ik en velen met mij geloofde niet wat de man zei en dachten eerst zien dan geloven.
Toen hij binnen kwam met een bruine envelop met daarin het HELE aankoopbedrag kon ik mijn ogen niet geloven.
We hebben zondag heel vaak gedacht dat er iemand een geintje uithaalde, of dat er iets niet in orde was of iets dergelijks.
's Avonds konden wij het nog steeds niet geloven maar na het zien van het geld (wat tevens gelijk gecontroleerd is in de kantine van Nooitgedacht) moest het dan toch wel waar zijn.
De Beagle heeft totaal 4 weken op de site van speurders gestaan .
Het bleek dat de boot naar Duitsland moest worden vervoerd .
We hebben met de koper afgesproken dat wij er voor zorgen dat de boot uit het water getakeld wordt door een hijskraan en de koper zou er voor zorgen dat er een transport bedrijf klaar zou staan.
Dit hebben we uitgevoerd op maandag 11 november 2013.
Ik heb hierbij gelukkig de hulp gehad van Mark Klein waarvoor ik hem zeer dankbaar ben.
Door de week is het op de vereniging tegenwoordig een stuk drukker dan in het weekend. Steeds minder mannen hoeven iedere dag naar een baas, dus hebben ze de hele week de tijd om lekker aan hun boot te werken. Vroeger moest dat allemaal in het weekend gebeuren, maar nu hoeft dat dus niet meer. Zaterdag is er af en toe een werkbeurt die voor wat leven in de brouwerij zorgt, maar de zondagen zijn de laatste tijd heel erg stil. Alleen een paar diehards wagen zich op die dagen op het terrein om iets aan hun boot te doen.
Zelf ben ik de laatste weken ook niet echt een regelmatige bezoeker, maar het valt ook mij op dat het wel heel erg stilletjes is. Dan is het wel prettig dat de vrijwilligers ondanks de te verwaarlozen aanloop het clubhuis toch gewoon openhouden tot na de lunch, ook al verkopen ze maar een paar bakkies koffie en een paar broodjes. Fijn dat dat soort mensen nog steeds bestaat! Vandaag heb ik trouwens mijn laatste broodje frikandel van dit jaar gegeten, want NGD gaat pas met de Nieuwjaarsreceptie weer open!
Dat er door de week hard gewerkt wordt, kun je zien aan hoe de boten er nu bij staan: Maurice z'n boot is inmiddels ontdaan van de teerlaag die er onder water nog opzat. Daarvoor in de plaats prijkt alweer de eerste laag twee-componenten-primer. Ook de rvs reling staat er op en aan de gangboorden wordt hard gewerkt. 
