Gistermorgen om 8 uur klonk de bel van de lier weer. Dat was voor de woonbootbewoners aan de overkant een wake-up call waar ze misschien helemaal niet op lagen te wachten, maar voor ons was het het startsein voor het hellingen. Er liepen weer heel wat mannen in vrolijk gekleurde hesjes over het terrein en het weer werkte ook behoorlijk mee: steeds zonniger en niet al te veel wind.
In het begin vlotte het werk niet echt, maar na een paar boten kwam daar verbetering in. Boten die voor de eerste keer bij ons hellingen vragen altijd wat meer tijd, nietwaar?
 |
| Wie heeft er nou zulke zware schragen? |
 |
| Even niks te doen? |
 |
| Overleg |
 |
| Oh, wat wordt ie schoon! |
 |
| Sjouwen en sleuren |
 |
| De wagen wordt op maat gezet. |
 |
| 't Is wel nodig hè! |
 |
| Gewichtige mannen voor het broodnodige tegenwicht |
 |
| Nu kan Jan zijn eigen boot ook eens op de hellingbaan zien |
 |
| Zonder woorden |
 |
| Deze anode heeft z'n werk wel gedaan! |
Vandaag (zondag) was het weer heel anders, er werden een dikke wind en dikke buien verwacht. Die verwachting kwam ook uit, maar met regenpakken en wat extra mensen in de verhaalploeg stonden de vier boten die er nog uit moesten om elf uur toch netjes op hun plaats op het winterterrein. De echte dikke buien begonnen gelukkig pas toen we (bijna) klaar waren.
 |
| Verhalen met vereende krachten |
 |
| De laatste boot van deze keer |
 |
| Vol winterterrein |
 |
| Een buitje voor het stof? |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten